Stikstofplan buiten alle proporties, op Vlieland zit niet eens een boer, Ronald Plasterk
Het kabinet-Rutte IV wankelt. Het is voor een gezagsgetrouwe partij als de VVD, geleid door een populaire minister-president die bij iedere verkiezing de buit binnenhaalt, zeer uitzonderlijk om op een hoofdpunt van regeringsbeleid, in handen van een VVD-minister, de regering de voet dwars te zetten. Niet alleen het VVD-congres, maar ook lokale en provinciale VVD-bestuurders zien de bui hangen en maken nu openlijk bezwaar.
Het rommelt ook in het CDA, de eens zo machtige volkspartij. Het CDA was ooit de partij van boeren, burgers, buitenlui en vissers, maar realiseert zich dat als ze op deze koers doorgaat het ledenbestand binnenkort alleen nog bestaat uit ambtenaren, en oude mensen die de website niet kunnen vinden om hun lidmaatschap op te zeggen.
En ten slotte, een niet te onderschatten machtsfactor in het Haagse: de lobbyisten. De boeren alleen trekken het misschien niet (ondanks de trekkers), maar ook bouwend Nederland maakt bezwaar, omdat de woningbouw stagneert door het stikstofbeleid. In de peilingen zijn de regeringspartijen grotendeels leeggelopen. Kortom: zo slecht heeft de regering er nog nooit voorgestaan.
De linkse oppositie steunt de regering, en dat is inhoudelijk onbegrijpelijk. Ik ben al 45 jaar lid van de PvdA maar kan er met de pet niet bij dat het links zou zijn om een gigantisch bedrag van 25 miljard euro, meer dan duizend euro per hoofd van de bevolking, baby’s en hoogbejaarden meegeteld, te besteden om boeren uit te kopen.
Enorme behoeften
Er zijn zulke enorme behoeften: koopkracht: mensen kunnen de maandelijkse energierekeningen niet meer betalen (die krijgen te horen dat ze altijd te weinig betaald hebben en er maar aan moeten wennen), het onderwijs schreeuwt om extra steun, de binnensteden hebben enorm achterstallig onderhoud, de veiligheid op straat ligt onder druk, op het openbaar vervoer wordt bezuinigd, de zorg barst uit de voegen, en dan gaan er zulke astronomische bedragen naar het stikstofprobleem. Geen land besteedt hier zulke hoge bedragen aan. Dat is onbegrijpelijk, juist vanuit PvdA-optiek.
Het stikstofprobleem is ontstaan doordat bij de vorming van de Natura 2000-gebieden en het vaststellen van de normen de lobbyisten, bijbehorende academici, en hun wederpartijen op het ministerie iets hebben doorgedrukt terwijl de rest niet oplette en niemand zich de gevolgen realiseerde. De stikstofuitstoot in Nederland is sinds 1990 bijna drie keer afgenomen, we hebben de schoonste boerenbedrijven van de wereld en de Universiteit Wageningen krijgt mensen van de hele wereld om ervan te leren.
Boerenbedrijven
De normen voor stikstof zijn in de buurlanden vele malen hoger dan hier. Het sluiten van goedlopende boerenbedrijven leidt er alleen toe dat producten voortaan uit de buurlanden komen, of uit Argentinië worden overgevlogen (dat levert meer CO2-uitstoot, maar dat is de zorg van een andere minister).
De discussie spitst zich nu toe op de vraag waar de stikstofuitstoot precies vandaan komt, en of die goed wordt gemeten, maar het zou erover moeten gaan welk niveau van uitstoot aanvaardbaar is, en of de normen goed zijn vastgesteld. Nu blijkt Vlieland stikstof te moeten reduceren, waar geen boer zit. Dan voel je toch op je klompen aan dat die normen niet kloppen?
Je kunt overigens niet zeggen dat er nooit en nergens een probleem is met stikstof (’stikstofontkenner’), zoals je ook geen ontkenner kunt zijn van fosfaat, sulfiet, of zware metalen; het is belangrijk om milieuverontreiniging aan te pakken. Maar de proportionaliteit is hier compleet zoek. Het is alsof de opstellers van het regeerakkoord het verschil tussen een miljoen en een miljard niet doorhadden. Maak een stikstoffonds van 25 miljoen, en besteed de resterende 24,975 miljard aan de grote noden van het land.
Het valt te vrezen dat de linkse oppositie de rotsvaste steunpilaar van de regering zal zijn. Maar juist de enthousiaste steun van Jesse Klaver voor deze exorbitante uitgaven, en het plan om goedlopende fatsoenlijke bedrijven de nek om te draaien zal bij menig VVD’er en CDA’er de wenkbrauwen doen rijzen. De ChristenUnie zal de kritische woorden lezen die de altijd verstandige geestverwant SGP’er Roelof Bisschop schreef in het Nederlands Dagblad.
Lelijke windturbines
Het is in de politiek altijd een kwestie van balans. Iedereen is voor natuurbehoud. Maar wees eerlijk: wat zie je als je op de fiets stapt en de natuur in gaat (ons mooie parkenlandschap)? Je ergert je wellicht aan de eindeloze rijen lelijke windturbines die roofvogels doden, of je stoort je aan weiden bedekt met zonnepanelen, maar je denkt toch nooit: goh, wat is de natuur aangetast want er groeien hier nu bramen doordat stikstof de bodem verrijkt? Denk je echt: als je telt, komt de zeggenkorfslak, die elders ruimschoots voorkomt, in dit specifieke kleine Natura 2000-gebiedje minder voor? Zijn dat echt de grootste zorgen, zelfs binnen het domein van de natuurbescherming?
Als je het stikstofplan in verhouding zet tot de andere problemen van deze tijd dan is de conclusie overduidelijk: het plan is buiten alle proporties, is ondoordacht en moet niet worden uitgevoerd.
De doodstrijd van links is een verdrietige film
De doodstrijd van links is een verdrietige film, Roderick Veelo
Het is maar goed dat het aanstaande kabinet geen meerderheid in de Eerste Kamer heeft, anders was de presentatie van de nieuwe oppositiecombi PvdA-GroenLinks helemaal uitgelopen op een non-event. Beide linkse partijen hebben elkaar hard nodig om relevant te blijven. Maar Lilianne Ploumen (9 zetels) en Jesse Klaver (8 zetels) grossieren in vergezichten en open deuren. De belangrijkste boodschap was een tactische: we laten ons niet meer uit elkaar spelen.
Vooruitgang is mogelijk als mensen samenkomen om ideeën te delen, elkaar steunen en hun stem laten horen.’ Met deze zin begint de nieuwe samenwerking en dan zijn er nog zeventien pagina’s te gaan. Het probleem met het document is, dat gezamenlijke doelen expres algemeen en abstract gehouden worden. Grote gemene delers waar de achterban van beide partijen niet tegen kunnen zijn, maar die niemand houvast bieden.
Voorbeeld 1
PvdA en GroenLinks gaan zich gezamenlijk inzetten voor de klimaatdoelen van Parijs. De partijen vinden dat de opwarming van de aarde beperkt moet blijven tot anderhalve graad. Dat zullen veel kiezers met hen eens zijn. Maar het werk van politici begint met de vraag: hoe dan? En in Nederland is dat een urgente vraag.
Zo weten we dat we er niet komen met zonnepanelen en windturbines alleen. Er bestaan geen accu’s die onze samenleving 24 uur per dag van stroom kunnen voorzien en die worden ook niet binnen afzienbare tijd verwacht. Daarom hebben we nog energiecentrales die gestookt worden op gas en kolen. Maar daar willen we vanaf en we vervangen gas en kolen door biomassa.
Maar ook van biomassa moeten we af. Eurocommissaris Frans Timmermans mag dan wel opnieuw het stempel ’duurzaam’ gegeven hebben, de CO2-uitstoot van biomassa is er niet minder om. Het CBS becijferde deze week dat de houtpellets in Nederland weer meer CO2 hebben uitgestoten.
Maar het verstoken van biomassa is – dankzij de stempel van Timmermans – 60 procent van ons klimaatbeleid. Dus hoe gaan we biomassa vervangen? Hoe gaan we écht de CO2-uitstoot reduceren en de doelen van Parijs halen? Kiest de linkse samenwerking voor kernenergie? En zo niet, waarvoor wordt dan wel gekozen?
Voorbeeld 2
De twee linkse partijen vinden dat iedereen recht heeft op fijn en betaalbaar wonen. Klinkt sympathiek, maar nu de praktijk. Er zijn plannen om de komende jaren een miljoen huizen bij te bouwen. Waar gaan we die bouwen en ten koste van hoeveel groen? Belangrijk om te weten van deze combinatie. Want Nederland ontbost in rap tempo. Hoeveel biodiverse natuur houden we over als er nog eens twee of drie miljoen mensen bij komen?
Voorbeeld 3
In het oppositieakkoord staat dat ’alle kinderen hun dromen moeten kunnen najagen, ongeacht waar hun wieg staat.’ Dat is een mooi doel, maar het probleem is groot en bevindt zich vooral onder migrantenfamilies in achterstandswijken. Daar moeten een paar harde noten worden gekraakt.
Wat gaat de linkse samenwerking doen om het schoolverzuim daar aan te pakken? Worden families aangesproken op de achterstelling van meisjes? Houdt de progressieve goegemeente zelf het racisme van de lage verwachtingen voor gezien? Hoe denkt de linkse samenwerking over het bestrijden van de criminaliteit, die als een magneet werkt voor jongeren, om vroegtijdig hun school voor gezien te houden.
Een concrete aanpak en echte keuzes zijn onvindbaar in de gezamenlijke toekomstdromen van PvdA en GroenLinks. Wat beide partijen bindt, is holle retoriek en utopisch denken over vooruitgang, hoop, ’de belofte van samenwerken’ en dat we ’allemaal een ander Nederland verdienen dan we krijgen’.
GroenLinks is een postmodernistische elitepartij met een obsessie voor huidskleuren, genders en cultuurverschillen. De PvdA is het contact met de oude achterban al jaren geleden verloren en is vooral druk met het herformuleren van het eigen bestaansrecht.
Recent nog werd de sociaaldemocratische pijler ’bestaanszekerheid’ uit het jargon van de partij geschrapt. Toch hoorde ik het Ploumen maandag weer een paar keer zeggen. Als je zelf alle richting kwijt bent, ligt afdrijven naar GroenLinks misschien wel voor de hand.
What’s left (2007) is de dubbelzinnige titel van een bestseller van de linkse journalist Nick Cohen. Hij beschrijft de teloorgang van de Britse Labour-partij, die met z’n rug naar de werkende klasse ging staan en verteerd wordt door identiteitspolitiek en een gebrek aan relevantie.
De doodstrijd van links is een verdrietige film. De progressieve samenwerking is een moeras waarin PvdA en GroenLinks zullen verdwijnen. En niemand die ze uit elkaar zal spelen.
Timmermans spreekt altijd smalend over kernenergie
Diverse politici hebben een moeizame omgang met de bètawetenschap: neem de antivaxxers en anti-nuclears. FvD verspreidt nepnieuws over vaccinaties tegen corona en fulmineert tegen mannen in witte jassen. Het is niet fraai, maar het effect is gelukkig beperkt.
Europese Commissaris Klimaat Frans Timmermans subsidieert biomassa, en werkt al jaren kernenergie tegen als oplossing voor klimaatproblemen. Ook niet fraai. Groot verschil is dat Timmermans de hoogste EU-functionaris is op het gebied van klimaatbeleid. Kort over corona. Er is daar best veel misgegaan op het grensvlak tussen wetenschap en politiek. Aanvankelijk stelde RIVM-professor Van Dissel dat we ons geen zorgen hoefden maken over het virus uit China. Daarna pleitte hij voor groepsimmuniteit.
De minister-president heeft dit later terug moeten nemen, omdat men had uitgerekend dat deze aanpak een groot aantal mensenlevens extra zou kosten. Vervolgens liet Van Dissel, inmiddels voorzitter van het OMT, weten dat het dragen van mondkapjes zinloos was, terwijl het OMT precies dát adviseerde. Daarmee ondergroef de voorzitter van het OMT het eigen wetenschappelijk advies. Wetenschappelijk staat ondertussen als een paal boven water (zie de site van het RIVM): de kans in het ziekenhuis te belanden wordt 17 keer lager door vaccinatie, de kans op de ic te belanden zelfs 33 keer. Dat is een enorm gunstig effect door een eenvoudige maatregel. De Nederlandse burgers zijn gelukkig niet gek, en laten zich massaal vaccineren, meer dan 80% inmiddels.
Klimaatbeleid
De andere actuele wetenschappelijke kwestie is het klimaatbeleid. Die kwestie kwam slecht uit de startblokken. Greenpeace en kornuiten monopoliseerden aanvankelijk het debat; men zat vol aan tafel bij het Klimaatakkoord van Ed Nijpels, wist te bereiken dat de kernenergie daar niet was uitgenodigd, en frommelde biomassa, het verbranden van bossen, in het Klimaatakkoord, met het bureaucratische argument dat de daarbij vrijkomende CO2 niet zou worden meegeteld bij de klimaatdoelen. Dit is waar het belangrijk wordt dat het hoogste politieke gezag, dus de EU Commissaris Klimaat, zich wetenschappelijk goed laat adviseren. Over biomassa kun je al op voorhand bedenken dat het niet klimaatneutraal is. Het is eenvoudige scheikunde dat hout wordt verbrand tot CO2 en H2O.
Industriële schaal
Bomen groeien op de lange duur wel weer aan, maar als je op industriële schaal de moderne samenleving gaat laten draaien op houtige biomassa levert dat een vraag op die nooit bijgehouden kan worden door nieuwe aanwas van bos. Dat is precies wat er gebeurt. Zie bijvoorbeeld National Geographic die op 11 november verhaalt over het kaalslaan van de oerwouden in Denver voor de Europese markt, en zie talloze andere publicaties.
Het is onbegrijpelijk dat Vattenfall met steun van een Amsterdamse GL-wethouder een zeer grote biomassa centrale wil bouwen in Diemen. Maar het is ook onbegrijpelijk dat de Europese Commissie het dure geld van de belastingbetalers inzet om biomassa te subsidiëren (omdat het anders niet rendabel zou zijn). Er ligt een indrukwekkend rapport van de Verenigde Naties (UNECE, 11 augustus 2021) dat stelt dat zonder kernenergie er geen klimaatneutraal energiebeleid kan komen. De eigen ’Joint Research Committee’ van de EU ondersteunt dat. De Europese Commissie heeft het tot nu toe echter laten afweten.
Commissaris Frans Timmermans spreekt altijd smalend over kernenergie, en zegt dat het te duur is. Dat is om meerdere redenen een onlogische uitspraak. Ten eerste is het officiële beleid van de Commissaris dat de wereld over tien jaar dreigt te vergaan, en dat hij voor zijn kleinzoon, van wie hij de foto laat zien, de wereld wil redden. Geen geld is genoeg voor het redden van de planeet. Dan is het toch gek om bij een technologie die aantoonbaar een oplossing biedt te roepen dat de markt het maar moet oppakken? Tweede reden is dat bij alle andere uitgaven het argument is dat windmolens en zonnepanelen, die twee derde van de tijd geen stroom produceren, te duur zijn voor de markt, en juist daarom gesubsidieerd moeten worden. Dan kan je toch niet diezelfde steun onthouden aan kerncentrales die decennia permanent zachtjes staan snorren en bergen energie opleveren, met nauwelijks beslag op de ruimte of de natuur?
Kostenargument
De belangrijkste reden dat het kostenargument misplaatst is, is dat je de kosten natuurlijk wel goed moet uitdrukken: het gaat om de kosten per vermeden eenheid uitgestoten CO2. Die kosten zijn al lang geleden door het PBL, Planburo voor de Leefomgeving, uitgerekend en inmiddels door velen bevestigd, en dan scoort kernenergie van alle energiebronnen veruit het gunstigste (naast hydropower, voor landen die fjorden hebben).
In China worden op dit moment 150 kerncentrales gebouwd. Ook in de VS, onder de progressieve president Biden, worden nu nieuwe kerncentrales gebouwd. Alle argumenten tegen bouw zijn politieke smoesjes, spelletjes en achterhoedegevechten. De wereld is inmiddels overtuigd dat er een acuut probleem is met het klimaat, dat weten we vanuit de wetenschap. Dat probleem kan opgelost worden, en we weten dankzij diezelfde wetenschap hoe. Doe het dan ook!
Inleiding
Deze site bevat informatie over de demografische effecten van immigratie naar Nederland. Daarnaast wordt ook informatie gegeven over de kosten en baten van immigratie.Deze informatie is gebaseerd op een computermodel waarmee vier scenario's zijn doorgerekend. Deze scenario's zijn bedoeld om een beeld te geven wat het beleid van politieke partijen betekent voor de bevolkingsontwikkeling en de kosten van immigratie.
Waarom deze site
Deze website komt voort uit de wens om inzicht te krijgen in de demografische gevolgen van immigratie en om die inzichten te delen met geïnteresseerden. De naam van de site verwijst daar ook naar; het gaat om de democratisering van demografische kennis in Nederland. Vandaar de naam demo-demo.nl.
Feitelijk komt mijn motivatie om deze site te beginnen voort uit vier bronnen: nieuwsgierigheid, ergernis, bezorgdheid en verantwoordelijkheid.
Nieuwsgierigheid
De nieuwsgierigheid wordt gevoed uit mijn interesse in het onderwerp immigratie. Ik was altijd al geïnteresseerd in verschillende culturen en heb vroeger ook veel gereisd, onder andere in Afrika, Azië en de voormalige Sovjet Unie. Vanuit die interesse heb ik na mijn studie wiskunde en informatica aan de Universiteit Utrecht culturele antropologie gestudeerd aan de UvA. Daarna ben ik aan diezelfde universiteit gepromoveerd op het onderwerp migratie. Mijn proefschrift ging over de kennis die economen in de loop der tijd hebben geproduceerd over de economische gevolgen van immigratie naar Nederland en ook over de vraag of die kennis wel geproduceerd mocht worden. Ik ben dus oprecht geïnteresseerd in de effecten van immigratie op de ontvangende samenleving. Daarnaast heb ik ook wel een voorliefde voor de cijfertjes achter de verschijnselen en voor het schrijven van computerprogramma's.
Ergernis
Wie op zoek gaat naar goede informatie over immigratie vindt niet altijd wat hij of zij zoekt. Daar begint de ergernis. Wie bijvoorbeeld
wil weten wat een bepaalde mate van immigratie doet met de etnische samenstelling van de bevolking of het percentage moslims in Nederland, komt al snel uit bij gezaghebbende instituten als het NIDI en het CBS. Op zich zijn die uiteraard beter toegerust dan
ik om een demografisch model te ontwikkelen, maar de informatie die ze produceren bevredigt niet altijd.
Een belangrijk punt is bijvoorbeeld dat het CBS de derde generatie allochtonen automatisch tot de autochtonen rekent, ongeacht of zij
zich Nederlander voelen of willen zijn. Anders gezegd: de mate en het moment van assimilatie (opgevat als zelfidentificatie met Nederland) staan bij voorbaat vast. Dat is niet realistisch. Wat ook ontbreekt zijn toegankelijke scenario's om bijvoorbeeld de
ontwikkeling van het aantal niet-westerse immigranten of het aantal islamieten in Nederland te relateren aan een bepaalde mate van (asiel)migratie of aan een bepaalde mate van secularisatie of assimilatie.
Ook bestond er geen middel om
de kosten en baten van het migratiebeleid door te rekenen. Dat is onbegrijpelijk in een land waar alle verkiezingsprogramma's door het CPB worden doorgerekend. En tevens onverantwoord, want de impact van immigratie op het overheidsbudget is groot.
Daarom besloot ik zelf een demografisch model te bouwen en een computerprogramma te schrijven, waarmee ik de demografische en economische effecten van beleidsscenario's door kon rekenen.
Bezorgdheid
Een belangrijke motivatie
om al die moeite te doen is bezorgdheid. Ik voel me Europeaan en westerling en tot op zekere hoogte ook wereldburger. Maar ik identificeer me toch in de eerste plaats met Nederland. En ik denk dat teveel immigratie op de manier zoals die nu plaatsvindt niet
goed is voor Nederland.
De immigratie van teveel kansarme niet-westerse immigranten vormt een bedreiging van onze welvaart, onze welvaartsstaat en de sociale vrede. Het kernpunt is dat we door onze uitgebreide welvaartsstaat niet in staat
zijn om grote aantallen immigranten van gemiddeld of laag scholingsniveau te absorberen. Veel te veel mensen komen in laaggeschoolde banen of een uitkering terecht. Dat kost grote sommen geld, omdat ook de meeste werkende immigranten over hun hele verblijfsduur
netto-ontvangers van de welvaartsstaat zijn. Door structurele onderliggende oorzaken (outsourcing, robotisering, automatisering, enzovoort) is het vrijwel onmogelijk om daar beleidsmatig iets aan te doen middels banenplannen en dergelijke.
Nu
nog zijn we in staat om de latente etnische en religieuze tegenstellingen af te kopen met verzorgingsstaatarrangementen. Maar juist doordat immigratie ontzettend veel geld kost is die verzorgingsstaat op termijn niet houdbaar, als er in de toekomst sprake
is van een structureel hoog niveau van ongeselecteerde immigratie. Als het huidige beleid van nauwelijks selectieve massa-immigratie wordt voortgezet, dan zullen er economische tegenstellingen - die langs etnische en religieuze breuklijnen lopen - aan de oppervlakte
komen met alle gevolgen van dien.
Daarnaast vormt een te grote immigratie van mensen die zich niet of nauwelijks identificeren met Nederland - en met de Nederlandse normen en waarden - een bedreiging voor de instandhouding van de Nederlandse
samenleving. Dit geldt in het bijzonder voor de immigratie van orthodoxe moslims. Orthodoxe moslims hebben veelal een waardesysteem dat op cruciale onderdelen conflicteert met het westerse waardesysteem dat in Nederland domineert. Het gaat dan om een aantal
in het oog springende punten als de gelijkheid van man en vrouw. Maar onderliggend gaat het zaken die zo mogelijk nog wezenlijker zijn. Een voorbeeld is het feit dat in het Westen religie bijna helemaal is teruggedrongen naar het privédomein. Uit onderzoek
van onder andere de socioloog Ruud Koopmans is gebleken dat dit haaks staat op de visie van een groot deel van de orthodoxe moslims, die vinden dat hun religieuze wetten (de sharia) boven de wetten van Nederland staan.
Bij kleine aantallen
immigranten hoeft het niet direct een probleem te zijn dat immigranten een conflicterend waardesysteem hebben. Maar bij massale immigratie kan het leiden tot een strijd om de dominantie van het ene dan wel het andere waardesysteem. Veel progressieve mensen
gaan er van uit dat culturele diversiteit altijd op voorhand goed is, een doel dat nastrevenswaardig is en tot op zekere hoogte is diversiteit uiteraard wenselijk. Maar als die diversiteit leidt tot allerlei disfunctionele conflicten in de samenleving en het
democratische proces gaat frustreren, dan ligt het tegendeel meer voor de hand.
Laten we ook niet onderschatten dat de massa-immigratie geleidelijk het waardesysteem van een samenleving verschuift. Het waardesysteem vormt een onderdeel van
wat de antropoloog Marvin Harris aanduidt als de superstructure van de cultuur. Die superstructure is mede bepalend voor de wijze waarop culturen basale zaken als economische productie en menselijke reproductie organiseren.
Dus een ander wereldbeeld en een ander systeem van normen en waarden kan uiteindelijk ook leiden tot een andere samenleving.
Verder is massale immigratie een potentieel probleem als veel immigranten zich niet met het ontvangende land identificeren.
Symbolisch op dit punt waren de demonstraties en het vlagvertoon van Erdogan-aanhangers op de Erasmusbrug in Rotterdam na de mislukte Turkse coup. Deze mensen bevestigden wat al langer blijkt uit onderzoek van de SCP: een groot deel van de immigranten van
Turkse herkomst (en ook een aantal andere groepen) identificeert zich nauwelijks met Nederland en veel meer met het land van herkomst.
Als er steeds meer immigranten komen die zich niet of nauwelijks met Nederland identificeren, dan is dat
in potentie een probleem. Want Nederland is er niet zomaar. Nederland bestaat bij de gratie van het feit dat er voldoende mensen zijn die zich met Nederland identificeren. Dat al die mensen heel verschillend zijn, maar toch ook tot op zekere hoogte gedeelde
waarden en normen hebben. En dat de meeste van die mensen op de een of andere manier een inspanning leveren om Nederland - dit welvarende, vrije en vredige land - steeds weer opnieuw vorm te geven en in stand te houden. Die reproductieve capaciteit komt in
gevaar door te veel immigratie.
Tot slot dit. Veel progressieven verdedigen graag de rechten van minderheden - zoals de oorspronkelijke, inheemse bevolking (indigenous population) van Amerika - op de beleving en het behoud van hun eigen taal en cultuur. Maar met datzelfde argument kan men argumenteren dat ook de indigenous population van Nederland recht heeft op de beleving en het behoud van de eigen taal en cultuur. De enige plaats waar die Nederlandse indigenous population de eigen taal en cultuur kan beleven is Nederland. Nergens anders kunnen zij heen om die beleving te hebben. Dus als de Nederlandse indigenous population dat recht op behoud van taal en cultuur heeft, dan heeft zij ook het recht om zich te vrijwaren van al te abrupte of ingrijpende veranderingen van die taal en cultuur door massale immigratie. Dit is iets waar veel Nederlanders - waaronder ik - zich terecht zorgen over maken.
Verantwoordelijkheid
Het mag duidelijk
zijn dat ik de huidigeimmigratie onverantwoord vind. Het stoort me dan ook dat er behoorlijk veel mensen zijn - met name hoogopgeleide, kosmopolitisch ingestelde mensen aan
de linkerzijde van het politieke spectrum - die de massale immigratie van de afgelopen decennia een mooie zaak lijken te vinden. Een voorbeeld vormt het VN-vluchtelingenverdrag. Ik denk dat dat verdrag totaal niet houdbaar is, maar nogal wat progressieven
en christenen vinden dat wij altijd onderdak moeten bieden aan verdragsvluchtelingen, hoeveel het er ook zijn. Impliciet zeggen die mensen dat Nederland via het VN-vluchtelingenverdrag de mensenrechten van 7 miljard wereldburgers (en aan het eind van de eeuw
11 miljard) moet garanderen. In de praktijk gaat het in het asielherkomstgebied (ruwweg West-Azië, Afrika en enkele Europese landen) op dit moment om ongeveer 2 miljard mensen en aan het eind van de eeuw om ongeveer 6 miljard mensen. De meeste asielzoekers
komen terecht in een dozijn Europese landen die samen ongeveer 400 miljoen inwoners tellen. Dat is totaal uit verhouding. Ik vind dat gevaarlijk en naïef omdat de massale migratie die daarvan het gevolg kan zijn simpelweg verwoestend uit kan pakken voor
het Nederland zoals we dat nu kennen.
Daarom zie ik het als mijn verantwoordelijkheid om middels deze site zo goed mogelijk inzicht te geven in de economische en demografische gevolgen van de massa-immigratie, juist omdat overheidsinstituten
als het SCP, CBS en CPB hier de zaak op onderdelen laten liggen. Die leemte probeer ik op te vullen met deze eerste poging om alle beschikbare informatie zo goed mogelijk in één model onder te brengen. Hopelijk pakken genoemde overheidsinstituten
dit initiatief op en produceren zij eindelijk een betrouwbaar model waarmee systematisch alle beleidsvoornemens en verkiezingsprogramma's inzake immigratie op economische en demografische effecten kunnen worden doorgerekend. Dat zou een goede zaak zijn, want
die instituten zijn met al hun menskracht, expertise en middelen ongetwijfeld beter geoutilleerd voor deze taak dan ik.
Stemwijzer
Deze site is ook te gebruiken als een soort 'stemwijzer' op het onderdeel migratie. Er zijn vier scenario's ontwikkeld die inzicht geven in het effect van verschillende typen immigratiebeleid, begrensd, mainstream, ruimhartig en onbegrensd:
-
Ter rechterzijde van het politieke spectrum zijn er partijen zoals de PVV en Forum voor Democratie die de immigratie verregaand willen terugdringen. De effecten van een dergelijk beleid worden verbeeld door het scenario begrensd.
-
In het midden bevinden zich politieke partijen als de VVD die de status quo willen handhaven. De effecten van dergelijke beleid worden weergegeven in het scenario mainstream.
-
Ter linkerzijde zijn er partijen als GroenLinks en D66 die graag spreken over een ruimhartig toelatingsbeleid en het feit dat elke echte vluchteling altijd welkom moet zijn in Nederland. Voor deze partijen zijn de scenario's ruimhartig en onbegrensd ontwikkeld.
In het laatste geval is er gekozen voor twee scenario's omdat deze partijen in principe een onbegrensd beleid voorstaan waarbij het aanbod van asielzoekers de instroom bepaalt en elke uitkomst in principe mogelijk is. Met de twee scenario's worden de effecten bekeken van twee ordes van grootte van asielinstroom.
Historisch perspectief
Om de figuren elders op deze site in perspectief te plaatsen het volgende historisch voorbeeld van het mogelijk verloop van bevolkingsontwikkeling door immigratie. Volgens de CPB-publicatie Immigratie in Nederland: economische gevolgen uit 2000 waren er begin jaren zeventig 55 duizend Turkse en Marokkaanse gastarbeiders in Nederland en 20 duizend gezinsleden, in totaal 75 duizend personen. Inmiddels is deze groep meer dan vertienvoudigd tot 817 duizend personen (inclusief 33 duizend personen van de derde generatie).
In ontwikkeling
Deze site is uit bovenstaande motieven ontstaan. Echter, dit project is van dermate omvang en complexiteit dat het eigenlijk te veel is voor één persoon. Gelukkig heb ik meerdere deskundige mensen kunnen consulteren, waaronder Hans Roodenburg, voormalig hoofdonderzoeker van het CPB (waarvoor dank!). Ik heb naar eer en geweten, en met alle kennis en kunde die ik heb, een poging gedaan om tot een toekomstverkenning te komen. Het model en daarmee de site zijn in ontwikkeling.
Ik hoop twee dingen te bereiken. In de eerste plaats dat de gevestigde instituten een permanent lopende tool ontwikkelen
om de economische en demografische effecten van het migratiebeleid (of het ontbreken daarvan) door te rekenen. Daarnaast hoop ik dat geïnteresseerden via het contactformulier komen met aanvullingen
of mij wijzen op eventuele hiaten en of fouten. Eventuele wijzigingen zal ik bijhouden in een versiebeheer.
Dr. Jan H. van de Beek
© 2017 Jan H. van de Beek
Meest recente reacties